Ιωσήφ Φουσέ (Άπαντα)

Κρητικές μπανάνες...

Η εμμονή Τραμπ στους δασμούς, δεν έχει ούτε λογική ούτε οικονομικό ορθολογισμό. Και δεν θα περιοριστώ στο "όπου δεν περνάνε τα εμπορεύματα, περνάνε τα όπλα"...

Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, με ίσους όρους ανταγωνισμού, η επιβολή δασμών μόνο προσωρινό όφελος μπορεί να προσφέρει, μακροπρόθεσμα περιορίζει την ανταγωνιστικότητά σου...

Ποιος είναι ο στόχος των δασμών; Να καταστήσουν στην εσωτερική σου αγορά μη ανταγωνιστικά τα εισαγόμενα προϊόντα. Ακριβαίνουν λόγω δασμών και οι καταναλωτές, υπάρχει η πιθανότητα να στραφούν σε ομοειδή προϊόντα εγχώριας παραγωγής....Έτσι δεν θα κλείσουν κάποιες βιομηχανίες σου και δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας...

Καλό ακούγεται; Ίσως αλλά δεν είναι. Η Ελλάδα ήταν η χώρα των δασμών. Θυμάμαι ότι γυρνάγαμε με τρένο από την Ελβετία και οι γονείς μου είχαν κρύψει κάτω από την κουκέτα διάφορα ηλεκτρικά είδη και ένα τρενάκι που μου είχαν αγοράσει. Θα πληρώναμε δασμούς και στο τρενάκι...

Είχαμε ουσία καταστήσει αδύνατη την εισαγωγή μπανανών. Γιατί; Για να αγοράζει ο κόσμος Κρητικές μπανάνες. Μόνο που δεν τρώγονταν. Και υπήρχε στον ισθμό της Κορίνθου μαύρη αγορά ξένης μπανάνας. Σκηνές απείρου κάλλους...

Ο Ρικάρντο εδώ και αιώνες, ανέδειξε με το παράδειγμα των βρετανικών υφαντών και του πορτογαλέζικου κρασιού, την έννοια του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Δεν είχε νόημα η Αγγλία να παράγει κρασί, ούτε η Πορτογαλία υφαντά. Όπως δεν είχε νόημα οι κρητικοί να φυτεύουν τσουρούτικες άνοστες μπανάνες.

Όσο εξαναγκάζεις τους Έλληνες να αγοράζουν τις εγχώριες μάπες, οι κρητικοί βρίσκουν πελατεία και επικεντρώνονται σε ένα προϊόν που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τον τόπο. Ενώ θα έπρεπε να στραφούν σε καλλιέργεις με συγκριτικό πλεονέκτημα, ανταγωνιστική σχέση τιμής/ποιότητας και προοπτικές εξαγωγής. Η Αγγλία δεν βγάζει κρασί. Τέλος...Ούτε η Κρήτη μπανάνες...

Όσο δεν επικετρώνεσαι σε κλάδους που είσαι ανταγωνιστικός, ναι μεν κάποιες βιομηχανίες αρχικά δεν θα κλείσουν, όμως σταδιακά θα αργοπεθαίνουν και όταν οι εργαζόμενοι μείνουν άνεργοι, δεν θα απορροφηθούν από νέες αγορές που ήδη βρήκαν μονοπάτι ανάπτυξης...

Ποιες αγορές είναι αυτές;;; Αυτό το ανακαλύπτει η επιχειρηματικότητα, όχι η γραφειοκρατία. Αν ήξερε ο γραφειοκράτης, θα γινόταν επιχειρηματίας όχι αργόσχολος μιζαδόρος...

Η μόνη χώρα στην οποία η έννοια ων δασμών έχει κάποια λογική είναι η Κίνα. Το ελεύθερο εμπόριο απαιτεί και ίσους όρους ανταγωνισμού. Όταν χειραγωγείς την ισοτιμία του νομίσματός σου και επιδοτείς με κρατικό χρήμα τις επιχειρήσεις σου, δημιουργείς πλαστό πλεονέκτημα. Και αυτό πρέπει να αντισταθμιστεί από δασμούς....

ΟΙ ισπανοί δεν κάνουν τέτοια στο χαμόν...Και δεν ξέρω να φτιάχνουν οι ΗΠΑ ποιοτικό χαμόν...